Review: Kena: Bridge of Spirits

Kena: Bridge of Spirits is een knap staaltje werk vanuit Ember Lamb. Deze indie game brengt de standaard op een aantal aspecten naar hoger niveau, waarom? Lees het in onze review!

Kena: Bridge of Spirits is ontwikkeld door Ember Lab, een voormalige designstudio. Er heeft een team van 15 mensen met hart en ziel gewerkt aan deze uiterst mooie titel. De verwachtingen waren all over the place, maar Ember Lab heeft met dit debuut bewezen een waardige standaard te kunnen zijn voor toekomstige games vanuit de studio. De game is gemaakt in samenwerking met Sparx, om te zorgen voor een immens mooie grafische tekenstijl. Waarom ben ik zo lovend over de game? Daar kom je gauw genoeg achter!

Volg Kena

In Bridge of Spirits speel jij als Kena, die op reis gaat om de wereld waar zij in leeft te redden van een magische corruptie. Haar staf heeft magische krachten en zij zal die moeten benutten om de corruptie tegen te gaan. Kena helpt als ware gestrande geesten vredig over te gaan naar een rustig hiernamaals. Het verhaal is goed geschreven en zit vol met ontroerende, grappige en serieuze momenten. Ik was van begin tot eind volledig in de ban van Kena en haar reis.

Als ik dan een minpuntje moet opnoemen, maar wel iets wat in een mogelijk toekomstig deel zou kunnen komen, dan is het de context. Je wordt namelijk midden in Kena’s reis en leven gedumpt en weet vrij weinig over haar achtergrond, de achtergrond van de wereld en krijgt gaandeweg meer vragen dan antwoorden. Ik zou in een volgend deel veel meer te weten willen komen over Kena en hoe zij geworden is, zoals ze nu is. Omdat je niet weet wat haar drijfveer is, haalt dat ook een boel spanning weg op momenten.

Echter zijn de verhalen van de dorpelingen wel heel interessant en kom je ook wel wat dingen te weten over de wereld. Het verhaal zoals het is, is steengoed, maar kan veel grootser zijn!

Combat

De combat in Bridge of Spirits is simpel en heeft geen diepe gronden, maar speelt wel gewoon lekker weg. Ik heb me ontzettend vermaakt met de ‘less is more’ mentaliteit in de combat. Je kan je staf gebruiken als schild, slagwapen en boog. Ook kan je de Rot inzetten voor gecoördineerde aanvallen op monsters en corruptie. Het upgrade menu is ook vrij simpel en had wel echt die Sony first party look en feel eraan hangen. Het coole is dat jouw spreuken en het gebruiken van je boog ook goed samenwerkt met bepaalde elementen in de gebieden. Zo kan je bijvoorbeeld je pijlen gebruiken om met bepaalde gloeiende bloemen naar plekken te komen waar je normaal niet zomaar zou kunnen komen. De manier waarom de gebieden en jouw skills samenwerken is erg tof om in een indie game als deze te zien.

De vijanden zijn allemaal gebaseerd op de magische corruptie die Kena moet bestrijden. Toch zijn er verrassend veel soorten vijanden om tegen te vechten. In ieder gebied kom je wel een aantal nieuwe soorten monsters tegen, allemaal binnen hetzelfde thema. Hier is qua design gewoon erg goed over nagedacht. De boss fights hebben wel een wat hogere moeilijkheid en zijn vaak best uitdagend. Wel zijn de mechanics die iedere boss heeft niet altijd even goed uitgedacht of vrij simplistisch. Maar, de boss fights zijn over het algemeen wel allemaal heel tof en ze passen goed binnen het verhaal.

Hallo Pixar?

Wat misschien wel de grootste eye-catcher voor Kena is, moeten dan toch de graphics en tekenstijl zijn, en terecht! Sparx en Ember Lab hebben een fantastisch mooi visitekaartje neergezet met de look van Kena. Het voelt in combinatie met de kracht van de Playstation 5 daadwerkelijk alsof je in een Pixar film zit, maar zelf de controle hebt over het hoofdpersonage. Grafisch is de game in ieder geval meer dan dik in orde. Dit geld niet alleen voor de personages en de superschattige ‘Rot’ die je op je reis tegen zal komen en zal moeten verzamelen. Nee, dit geld ook voor de gebieden, die tot in de details werken. Ook het uitvoeren van spreuken met de nodige particle effects ziet er wonderbaarlijk goed uit!

De wereld waarin je speelt heeft een aantal gebieden, ieder met hun eigen unieke assets maar wel allemaal met een overkoepelende stijl. Je krijgt een beetje de mythische Aziatische feel van de gebieden waar je doorheen rent. Dit zijn voornamelijk bossen, maar wel met unieke elementen erin verwerkt. De structuur van de maps zit dan ook lekker in elkaar en je zult door de gebieden heen verscheidene puzzels oplossen, collectibles moeten zoeken en geheime weggetjes moeten vinden. Ieder gebied heeft in de map dan ook staan hoe ver je al op weg bent met alles verzamelen. De gebieden die corrupt waren hebben ook wat nazorg nodig, zo zal je beelden moeten rechtzetten en shrines moeten herstellen. Ook dit werkt weer richting je completionist gevoel. Ook het klimmen werkt erg goed en zit een beetje op dezelfde soort controls als een Assassin’s Creed titel.

Less is more!

De formule van Kena is weliswaar een vrij simpele formule met weinig diepgang qua mechanics en systemen. Toch werkt de formule gewoon erg goed, vooral voor een indie game. Alles wat er is werkt en dat zorgt voor een fijne gebruikerservaring. Ook houdt het de menu’s overzichtelijk op deze manier. Er zijn geen gimmicky mechanics of onzinnige features, het is gewoon een simpele maar effectieve formule. De game had van mij wel wat langer gemogen, maar de lengte zoals deze nu is werkt ook heel goed, gezien de scope van Bridge of Spirits ook niet heel groots is. In de toekomst zou ik van Kena graag meer willen zien en spelen, met meer context en een grotere scope. Laten we hopen dat dit geweldige debuut daarvoor kan zorgen!

Controls en performance

Iets waar Kena nog op kan winnen, is de controls. En dan heb ik het niet zo zeer over de combat of het klimmen, want dit werkt echt heel goed. Voornamelijk het lopen en zwemmen met Kena kan nogal stijfjes aanvoelen of een beetje buggy zijn. Dit is geen grote issue, want ik liep niet vaak tegen problemen aan. Echter zou in een volgend deel dit iets vloeiender uitgewerkt kunnen worden. Je kan de Rot die je verzameld hebt ook inzetten om te veranderen in een soort zwevende vis, wanneer je deze weer weg laat gaan, blijft je camera altijd eventjes vasthangen. Dit is wel soms een licht irritatiepuntje.

De performance is na een aantal patches een stuk beter, maar laat soms nog wat te wensen over. Zo is de fidelity mode naar mijn mening nog onspeelbaar door de veel te lage framerates. De performance mode heeft her en der ook nog wat dipjes maar loopt over het algemeen stabiel op 60 frames per seconde.

Verdict

Kena: Bridge of Spirits is een geweldige indie game, waar je bij ieder seconde speeltijd voelt hoe veel hart en ziel de ontwikkelaars in de game hebben gestoken. Ja, er zijn wat technische mankementen en er is ruimte voor een bredere verhaallijn, maar over het algemeen is het gewoonweg een toffe en unieke gameplay ervaring. Dat zo’n klein team zo’n hoogstandje neer heeft gezet, bewijst wel weer dat de grote studio’s zich soms moeten schamen met de kwaliteit van games. Ik kan de game dan ook aan iedereen aanraden die een mooie en fijne gameplay ervaring zoekt. Tip van flip: De fysieke versie voor Kena: Bridge of Spirits verschijnt binnenkort!