Review: Persona 5 Strikers – Een Musou met stijl

De Phantom Thieves zijn terug in Persona 5 Strikers om de harten van iedereen buiten Japan te stelen. Met een stijlvolle combinatie van Persona en Musou gameplay, zorgt Strikers voor een verfrissende blik in een anders monotone genre. Maar heeft Strikers voldoende geïnnoveerd om de game te laten uitblinken? Twee van onze redacteurs, Malvin en Rowdy die tevens flinke Persona fans zijn, staan te popelen om alles te vertellen, dus let’s go!

Persona 5 Strikers gaat ongeveer 4 maanden na het einde van het origineel verder. Ja je leest het goed, het origineel. Helaas niet op het verhaal van Royal (sorry Akechi). Onze swavé protagonist keert in de zomervakantie terug naar het bekende Tokio om tijd met zijn vrienden door te brengen. De groep beslist al snel dat ze op een campingtrip willen gaan door heel Japan, maar helaas voor hun ligt het gevaar weer op de loer. Om spullen te regelen voor de campingtrip besluit onze hoofdpersoon de mobiele applicatie genaamd EMMA te downloaden. EMMA kan gebruikt worden voor letterlijk alles.  Zo komt de hoofdpersoon er per ongeluk achter dat je met bepaalde sleutelwoorden de schaduwwereld in kan gaan, met alle gevolgen van dien. Gelukkig bezitten de Phantom Thieves nog steeds hun rebelse wil en dus ook hun persona’s. De paleizen die je kent uit de vorige game zijn dit keer vervangen met een Jail.

Een Jail is een gebied die wat meer open oogt dan een paleis, maar een jail mist een beetje het unieke gevoel dat de paleizen in het origineel wel hebben. Dit is waar één van de weinige musou-aspecten naar voren komt. De gebieden zijn open, maar hebben wel die unieke Persona twist, waar je met je grappling gun naar boven kan gaan om zo nieuwe gebieden te ontdekken of vijanden te overvallen. In de combat komen veel van die Persona taferelen naar voren, dit zorgt voor een ervaring die vrij uniek is binnen het genre.

De Musoumakende hack ’n slash

In Strikers hebben ze gekozen voor een Musou gameplay stijl, maar wat betekent Musou nou precies? Een Musou is een hack & slash game die zich afspeelt op grote open velden waar je tegen grote aantallen vijanden vecht. Dat klinkt natuurlijk heel simpel en jammer genoeg is het dat ook, de meeste Musou games zijn monotoon. Heb je een Musou gespeeld dan heb je ze eigenlijk allemaal wel gespeeld, het is een genre waar je echt van moet houden. Waar Musou titels normaliter een franchise pakken met alle fan favorieten en dit op elkaar gooien tot een eentonige game gebaseerd op het veroveren van gebieden en het zien van minimale verhaalelementen, krijgt Strikers veel meer aandacht en oog voor detail.

Strikers is in hart en nieren misschien een Musou game, maar met toch wel een flink vleugje Persona. Het is niet een simpele hack & slash game waar je alles kan verslaan door te button mashen. Vijanden hebben net als in het origineel specifieke zwakheden die je moet benutten om significante schade aan te richten. Dit is dan ook waar je de Persona’s voor nodig hebt. Als de speler tijdens een gevecht een persona oproept, stopt de tijd en kan je een strategische keuze maken om het gevecht in jou voordeel te laten verlopen. Wat Strikers nog verder onderscheid is de mogelijkheid om ten alle tijden tussen je Phantom Thief members te wisselen.  Iedere Phant heeft een unieke speelstijl en beschikken over hun eigen Master Crafts. Master Crafts zijn skills, of quality of life changes, die de unieke speelstijl van een personage versterken. Je kan Strikers dan ook zien als een soort spin-off met andere combat, of als een nieuwe standaard voor Musou titels.

De combat is meer dan amusant en op z’n tijd vrij uitdagend, vooral in boss fights. Er gaat meer tactiek in de combat van Strikers dan in een Dynasty Warriors. Je krijgt te maken met status effects, weaknesses (1 More!) en All-Out-Attacks. Dit zorgt voor een gePersonaficeerde ervaring. Zijn er echter genoeg Persona elementen in de game te vinden?  De combat is in ieder geval goed geïmplementeerd, alhoewel we soms wat gewicht in aanvallen missen.

I LOVE YOU ALICE

Het verhaal begint met een eerste schurk, genaamd Alice. Zij is een grote ster die in de Metaverse mensen hun harten voor haarzelf steelt. Het verhaal wordt wederom verteld op een manier die een nieuwe standaard zet voor het Musou genre. In vergelijking met Persona 5 zelf pakt het niet de onderwerpen op die we zo gewend zijn, maar zet het wel een sterk spin-off verhaal neer. Vergelijk het met een OVA bij anime series, die zijn meestal van kwaliteit niet zo goed als de hoofdverhalen die verteld worden, maar brengen je even op een andere noot met de bekende personages. Het voelt ook echt als een soort uit de hand gelopen vakantie, wat de game erg tof en verfijnd maakt.

De nieuwe Phantom Thief die al vrij snel geïntroduceerd zal worden, is een goed uitgeschreven personage. Helaas is ze in combat wat minder leuk om zelf controle over te nemen. Sofia, zoals ze genoemd wordt, is een soort ‘Hey Google’, maar met meer persoonlijkheid. Zij leeft in je telefoon en geeft je vaak goede deals op bruikbare items. Alice is echter pas het begin, gezien iedere Jail een eigen leider heeft. De gevangenissen liggen ditmaal verspreid over heel Japan. Zo reis je met je camper af naar plekken als Okinawa en Sendai. Iedere locatie is uniek en en bevat diezelfde Persona-vibe als de binnenstad van Tokio, maar dan met meer variatie, waardoor je je echt op reis voelt met de Phantom Thieves.

In vergelijking getrokken

Ondanks dat de verhaallijn geweldig vertaald wordt, mist de game een aantal dingen die Persona, Persona maken. Zo zijn er geen bonding events, die je misschien ook niet kan verwachten. Het hele confidance systeem is versimpeld tot passive en active bonussen voor je team. Je levelt je teamleden en zo krijg je Bond punten. Deze kan je gebruiken om je team dus sterker en slimmer te maken. Wij verwachtte dan ook niet per sé dat Strikers dit volledig door zou trekken vanuit de main game, echter zijn we wel van mening dat het iets van de vrij herhalende gameplay toffer had kunnen maken. Zo missen er ook een aantal shops en confidants uit de main titel, deze worden weggeschoven alsof ze op ‘vakantie’ zijn. Is dit erg? Nee, niet echt, maar  wel een klein gemis. Hier komt het Musou genre dan toch stiekem wel om de hoek kijken.

Het mengen van Persona om zo sterkere wezens eruit te krijgen is gelukkig wel aanwezig, zijnde versimpeld, maar aanwezig. Strikers is dan ook niet bedoeld om de diepe systemen uit het turn-based van Persona te halen, het moet gewoon een amusante ervaring brengen. Gelukkig doet dat het meer dan prima!

Qua stijl zit Strikers ook wel prima. De user interfaces zijn erg tof gemaakt en in vergelijking te trekken met Persona 5 zelf. Wat ons op viel, was dat de facial animations meer detail bevatten, wanneer mensen spreken. Het lijkt alsof de tekeningen vernieuwd zijn tegenover eerst. De stemmen waren in het begin een beetje wennen, zo klonk Yusuke volgens ons iets zwaarder. Op zich is dit ook wel iets gaafs, gezien er toch een aantal maanden over de story heengaan voordat Strikers begint.

Graphics en Performance

Op stijl en klasse na, is Strikers ook een lekker wegspelende titel. De game loopt op mijn Playstation 5 op 60 frames per seconde, waar ik nog geen enkele frame drop op heb mogen merken. Dit voelt een stuk vloeiender dan Persona 5 en Royal, die locked op 30fps staan.

Grafisch is de game dik in orde, maar met name door het esthetisch vermaak dat Persona heet. Kijk je iets verder? Dan heeft de game veel inconsistente momenten, waar de anti-aliasing nogal kan verschillen van strakke lijnen tot kartelranden waar je ze het laatst verwacht. Het laat de game er soms minder scherp uit zien, wat jammer is. Echter is dit geen gamebreaker, want verder ziet Strikers er op en top uit en speelt deze lekker soepel weg.

Verdict

Persona 5 Strikers is minder Musou dan je zou denken, maar kan een nieuwe standaard zetten voor het genre. Dit met het toevoegen van betere story elementen, meer verticaliteit in levels en uitdagendere en tactischere combat. Dit is waar Strikers in haar genre erg uitblinkt. Vergelijk je het met Persona 5? Dan is het alsnog een toffe spin-off. Perfect? Nee zeker niet! Je volledige geld waard? Hell yes!