Review: Assassin’s Creed Valhalla

Het is eindelijk tijd om te praten over Assassin’s Creed: Valhalla. Ubisoft’s nieuwste open-world Assassin’s Creed game. Na het grote succes van onder andere Odyssey, konden we haast niet wachten om deze nieuwe wereld te gaan ontdekken.

In Assassin’s Creed Valhalla verlaten we het oude Egypte en het oude Griekenland en reizen we naar Engeland. Benieuwd, maar toch bang begon ik aan mijn avontuur in deze nieuwe Assassin’s Creed. Bang dat ik het minder vet zou vinden dan Odyssey. Assassin’s Creed Odyssey was een ongelofelijk goede game en ik kon me haast niet voorstellen dat Ubisoft dit zou overtreffen. Maar wow. Het is ze gelukt.

Na 50 uur Origins en ruim 90 uur voor platinum in Odyssey, is het tijd voor een nieuw avontuur.

Een valse start

Assassin’s Creed Valhalla begint met een vrij lange opening, een stuk langer dan zijn voorganger. Al snel maak je de keuze om te spelen als de mannelijke of vrouwelijke Eivor. Geen zorgen, beide keuzes zijn prima. Waar het in Odyssey de beste keuze was om voor Kassandra te kiezen, maakt het hier niets uit voor het overkoepelende verhaal.

Het verhaal begint niet in Engeland, maar in Scandinavië. De eerste uren van de game wordt het verhaal langzaam opgestart en raak je bekend met veel van de nieuwe elementen in Valhalla. De game begint pas echt als je de zee overtrekt en de groene weides van Engeland doorspeurt. Ondanks Valhalla sterk leunt op zijn voorgangers, innoveert en verbetert het op zo goed als alle fronten, waardoor enige gewenning en bijstelling van verwachtingen noodzakelijk was. Uiteindelijk, allemaal voor het beste.

De Open Wereld

Een van de eerste dingen die je op merkt tijdens het spelen van de game is de wereldkaart. Er zijn namelijk geen beruchte Ubisoft vraagtekens meer te vinden. In plaats van vraagtekens worden lichtgevende bolletjes weergegeven op de map. Deze kunnen drie verschillende kleuren hebben. Goudgeel, lichtblauw en wit.

De kleur geeft aan wat voor soort activiteit het voorstelt. Goudgeel betekent dat er loot ligt. Dit kan variëren van materiaal om je uitrusting te versterken, nieuwe abilities, nieuwe uitrusting en nog meer. Lichtblauw betekent dat er mysterie is. Dit zijn open-world activiteiten. Je vindt ze in de vorm van puzzels, uitdagingen, speciale gevechten, unieke ervaringen en zeer korte, maar nauwkeurig in elkaar gezette side-quests. Hier gaan we zo even iets dieper op in.

Als laatst zijn er witte bolletjes. Dit zijn artefacten. Verzamelobjecten zoals Romeinse maskers en nieuwe ontwerpen voor tattoos. De ontwerpen voor tattoos verzamel je op een zelfde manier als nieuwe liedjes voor je bemanning in Assassin’s Creed: Black Flag. Al rennend over daken, bomen en objecten probeer je het papiertje te bemachtigen.

Verhaallijnen in Assassin’s Creed Valhalla

Verhalen en quests worden op een geheel andere manier verteld in deze nieuwe Assassin’s Creed. Ten eerste verschijnen er alleen maar hoofd-verhaallijnen in je quest-menu. Side quests vind je in de open wereld als mysteries en deze komen niet voor in je quest-menu. Het resultaat hiervan is dat de tijd van markeringen volgen op de map verleden tijd is. Je bent genoodzaakt om te luisteren naar de personen en de logische stappen te ondernemen die er van je verwacht worden. Deze kunnen heel verschillend zijn en behoren niet tot je traditionele fetch-quests. Iedere side-quest is een op zich staand leuke activiteit.

Zo kwam ik een persoon tegen die bijna naakt op een bergrand stond. Ik moest van hem bij een andere groep personen de wasmand vol kleren stelen zodat iedereen uit die groepering geen kleren meer had om aan te trekken. In een andere quest moest ik een burenruzie oplossen door hun hele boerderij te vernietigen zodat ze onderling geen ruzie konden maken over de opbrengsten van hun kwekerij.

Omdat je niet meer simpelweg kunt uitgaan van een markering op je map om je volgende stap aan te wijzen ben je ten allen tijden geïnvesteerd in de wereld om je heen en ben je oplettend aan het verkennen en aan het spelen. Dit geldt in zekere zin ook voor de grote verhaallijnen die je volgt.

Een echte Assassin’s Creed RPG

Keuzes die je maakt in Valhalla hebben invloed op de wending van het verhaal. Al redelijk vroeg in het verhaal moet je een rotte appel aanwijzen in de groep en daarvoor moet je onderzoek uitvoeren. Je kunt omstanders bevragen, maar ook in de regio op zoek gaan naar aanwijzingen die je kunnen helpen. Het is hier de bedoeling om goed op te letten want uiteindelijk veroordeel je iemand, en er is dan geen weg meer terug.

Hierbij forceert de game je ook niet om bepaalde dingen te doen. Als je geen zin hebt om uitgebreid onderzoek te verrichten, maar blindelings een oordeel wilt vellen, dan kan dat. Assassin’s Creed Valhalla heeft ontzettend veel respect voor jouw eigen wil. Dat uit zich in de open wereld, het verhaal, de uitvoering daarvan en de speelstijlen die je kunt aannemen in dit deel.

Je speelt een Viking en een Assassin tegelijkertijd. Met de terugkeer van de Hidden Blade, maar ook met een breed arsenaal aan andere wapens en speciale aanvallen ben je vrijer dan ooit om aan de slag te gaan. Zelfs tijdens verhalende missies is je keuze vrij. Als je een fort gaat bestormen met een warband aan Vikings heb je de mogelijkheid om eerst zelf naar binnen te gaan via een sluiproute om de kudde uit te dunnen, maar je kan ook met zijn allen direct het fort bestormen.

Het speelt ongelofelijk lekker

De uitvoering van deze vrijheid uit zich in werkelijk schitterende en wendbare gameplay. Combat is heerlijk vloeiend en vijanden zijn iets anders ingesteld dan in voorgaande delen. Zodra je door één persoon wordt gezien en hij niet alle alarmbellen laat rinkelen, weet niemand anders van jouw aanwezigheid. Het is realistischer dan ooit waardoor je dit keer ook écht de sluipmoordenaar kunt uithangen. Alle elementen die je misschien miste uit Origins en Valhalla zijn terug. Een mantel, de mogelijkheid om je te verstoppen in balen, en je ter mengen in menigte om onopvallend langs wachters te glippen of om te ontsnappen.

Het speelt dus als een echte open-wereld Assassin’s game, waarbij het Assassin gedeelte geen achterafje was zoals bij voorgaande twee titels. Zelfs de sterkere vijanden zijn met de juiste skills in één keer uit te schakelen. Dat terwijl de speelstijl uit vorige twee delen ook nog steeds erg goed, als niet veel beter werkt! Je hebt een breed arsenaal aan verschillende wapens en uitrusting en hier ben je verder ook helemaal vrij om het op jouw manier in te vullen.

Indien je Origins en Odyssey gespeeld hebt, ben je wellicht bekend met het jongleren van wapens en pantser om steeds maar de beste spullen aan te trekken. Die tijd is voorbij in Valhalla. Er is geen overvloed meer aan wapens en uitrusting. Wapens en uitrusting zijn nu zeldzame vondsten en zijn stuk voor stuk uniek met eigen stats en uiterlijk. Pantser en wapens die jij fijn vindt kan je vervolgens upgraden om ze te voorzien van hogere stats en slots voor runen.

Level up?

Je hebt verder ook geen level meer in Assassin’s Creed Valhalla. Je krijgt wel XP voor zo goed als alles wat je doet in de wereld. Ieder ‘level’ krijg je twee skillpoints om te gebruiken in de zeer uitgebreide skill-tree. Waar je voorheen dus vooral sterker werd van nieuwe wapens, is dat nu via de skill-tree. Deze is opgesplitst in drie takken. Melee, stealth en ranged.

Je bent geheel vrij om deze op je eigen manier in te vullen en al doorlopend speel je nieuwe takken vrij in de skilltree met nieuwe passieve en actieve skills. Passieve skills bestaan voornamelijk uit verhogingen van stats zoals meer schade, meer verdediging en meer levens. Actieve skills worden gemarkeerd als een groter knooppunt en zorgen er voor dat je skillset wordt uitgebreid met nieuwe manieren om aan te vallen, of extra abilitybars.

Neem je tijd in Assassin’s Creed Valhalla

Iets wat ik zelf vooral heb moeten leren tijdens het spelen is om rustig de tijd te nemen. Waar ik voorheen door alle content heen banjerde in voorgaande Assassin’s Creed titels omdat het allemaal maar als lijstjeswerk voelde, voelt het nu diepgaander. Stomme kampjes met ‘dood de kapitein en plunder twee kisten’-objectives zijn er niet meer. Alles wat je doet en ziet heeft op een of andere manier wel te maken met de wereld en de setting die er wordt gebouwd in deze game.

Het ziet er daarbij ook adembenemend uit, op veel gezichtsuitdrukkingen na. De wereld om je heen en alle details zijn een plaatje om te zien. Het is voor het eerst in een Assassin’s Creed game dat ik de tijd heb genomen om even stil te staan bij het uitzicht en de photo-mode heb gebruikt.

Er is zo veel te zien en zo veel te doen in de wereld van Valhalla dat je er niet doorheen wilt banjeren, maar het rustig over je heen moet laten komen. Van nieuwe activiteiten zoals vissen, tot puzzels, interessante en zeer uitdagende boss-fights en het upgraden van je eigen nederzetting.

Verdict

Assassin’s Creed Valhalla verbetert zich op zo goed als alle fronten ten opzichten van Odyssey, terwijl die game al ijzersterk was. De game heeft heel veel respect voor jouw vrije wil en jouw speelstijl en geeft je zoveel mogelijk de ruimte om alles op jouw manier te doen. Het is daarbij niet alleen de beste van de drie, kijkend naar Origins, Odyssey en Valhalla, maar ook de beste traditionele Assassin’s Creed game met de manier waarop de traditionele gameplay is verwerkt in deze game. Ver boven verwachting lukte het Assassin’s Creed Valhalla om mij ieder moment geboeid te houden aan de wereld, het verhaal en de mysteries om me heen. Voortdurend was ik geïnvesteerd in het verhaal zowel in als uit de Animus en dat heb ik al heel lang niet meer kunnen zeggen. Assassin’s Creed Valhalla is een technisch en verhalend meesterwerk.