Review: CONTROL – Remedy's Meesterwerk

Control is een game die niet groot aanwezig was op mijn radar. Na de game uitvoerig gespeeld te hebben ben ik blij dat de game wél als klein puntje op de radar aanwezig was. Een heus meesterwerk van Remedy, bekend van Quantum Break, Alan Wake en Max Payne.

Het is enorm lastig om precies te beschrijven waar Control over gaat. Na het spelen van het verhaal en bijna alle side-quests en baasgevechten is het nog steeds een warrig gebeuren, maar enkel in positieve zin. Je kruipt in de huid van Jesse op zoek naar de Bureau of Control. Jarenlang heb je gezocht, maar je kon het niet vinden. Plotseling vind je het, alsof het zo moest zijn. De Bureau of Control is een fysiek gebouw, maar het verkeerd in een boven-fysische wet. Al snel merk je dat het gebouw waar je je in bevind niet het meest ordinaire complex is.

Je loopt een gang door en komt Ahti, de conciërge tegen. Je raakt met hem aan de praat en hij denkt dat jij de nieuwe assistent conciërge bent. Ahti heeft een apart accent en niet alles wat hij zegt klinkt logisch. Hij verwijst je door naar het kantoor van de directeur. Je vervolgt je weg door de gang en komt op een bekende plek. Hier was je net ook al, maar nu is er opeens een lift. Die was er net nog niet. Op dit moment kom je er al achter dat niet alles recht toe recht aan in is dit bureau. Je vervolgt je weg naar het kantoor van de directeur en vind hem dood op de grond. Je pakt zijn pistool op, de service weapon, en plotseling ben jij de nieuwe directeur. Nu begint het pas echt vreemd te worden.

De Hiss

Het bureau is getroffen door een vreemd ‘iets’ wat ze de Hiss noemen. Het neemt medewerkers over en maakt ze vijandelijk. In sommige gevallen veranderd het het lichaam in dermate zin zodat je tijdens het spelen verschillende soorten vijanden tegenkomt. Standaard agenten, maar ook snipers en raketwerpers. Het duurt niet lang voordat je vreemde gedaantes tegenkomt zoals vliegende personen in stoelen of exploderende vijanden. Ooit waren het allemaal mensen die werkten voor het bureau. Nu zijn ze overgenomen door de Hiss waar nog niemand iets specifieks over weet.

Waar komt de Hiss vandaan? Het bureau werkt volgens strenge geheimhouding en van de buitenkant ziet alles er ‘normaal’ genoeg uit. Zodra alles begint te vervormen weet je dat er meer speelt en dat is het feit dat er verschillende portalen zijn naar een plek genaamd de ‘Astral Plane’. Deze dimensie is gekoppeld aan het bureau en huist verschillende mysterieuze objecten waar het bureau onderzoek naar doet of heeft gedaan. Het is ook de plek waar Objects of Power zich bevinden. Deze objecten zorgen er voor dat je speciale krachten krijgt. Verder zijn er Altered Items die stuk voor stuk anders reageren en bepaalde voorwaarde met zich dragen. Een aantal van deze objecten zal je moeten uitschakelen om het bureau een veiligere plek te maken.

Control

Iets wat je zeker niet hebt tijdens het spelen is de controle. Helemaal niet in het begin. Je kunt de game een beetje vergelijken met een Metroidvania of Resident Evil game. Ondanks je de directeur bent begin je met Clearance Level 1. In totaal zijn er 6. Door het verhaal te spelen krijg je steeds nieuwe levels om nieuwe gebieden te ontdekken. Daarnaast zijn er bepaalde gebieden afgesloten die je tijdens het spelen moet ontgrendelen volgens andere manieren. Het doolhof waar je je in bevind kan je iets sneller navigeren dankzij de zogenaamde Controlpoints. Je kunt fast-travelen tussen deze punten, maar maken het navigeren niet makkelijker. Het is en blijft ten alle tijden een groot doolhof met veel vraagtekens.

Bepaalde plaatsen in het bureau kan je enkel bereiken door een treshold in te stappen. Dit zijn opnieuw alternatieve dimensies die soms erg veel lijken om de normale wereld. Een veel terugkerende treshold is het motel. In dit motel zal je steeds een vorm van een puzzel moeten oplossen om in een van de motel kamers een sleutel te vinden. Eenmaal gevonden zal je de deur kunnen openen waarin je de doorgang in de echte wereld kunt openen naar een ander deel in het bureau.

Gameplay

Control speelt als een actiegame en een steengoede ook. De game is niet makkelijk waardoor je je al snel moet aanpassen aan de omgeving en de vijanden waar je mee te maken krijgt. Je beschikt over een service weapon die verschillende vormen kan aannemen. Je begint met een handpistool mode, maar later krijg je een shotgun mode, SMG mode en meer. Al deze vormen kan je afhankelijk van elkaar upgraden en voorzien van dergelijke mods. Deze mods zorgen bijvoorbeeld voor meer schade, meer headshot damage, minder terugslag en ga zo maar door. In bepaalde situaties wil je misschien wisselen van mode en mods om je aanvaring wat soepeler te laten verlopen.
Tijdens het spelen zal je steeds nieuwe krachten vrijspelen welke je ook afzonderlijk van elkaar kunt upgraden. Voor iedere hoofd of zij missie zal je krachtpunten krijgen om te verdelen. Al snel zal je de kracht vrijspelen waardoor je objecten kunt oppakken, laat zweven en kunt afvuren op je vijand. Dit is een hele krachtige aanval en het blijft ook een genot om een object richting je vijanden te slingeren. Deze kracht kan je bijvoorbeeld upgraden met extra schade maar ook het lanceren van lichamen en grotere objecten zoals heftrucks.

Vijanden laten je niet zomaar aanvallen maar doen er alles aan om je terug te pakken en de AI is niet bepaald dom. Ze proberen je aanvallen te ontwijken en zijn over het algemeen enorm agressief. Er is geen moeilijkheidskeuze in de game dus je speelt ten allen tijden op de manier die de developers voor ogen hebben gezien. Zodra je wordt geraakt verlies je levenspunten, maar er zijn geen medkits. De enige manier waarmee je je levensbalk kunt opvullen is moord. Vijanden laten een materie vallen als ze dood zijn. Deze materie zal je levensbalk aanvullen. Er zijn mods waardoor de materie meer levenspunten hersteld, of waardoor je meer levenspunten kunt hebben.

Grafisch enorm sterk

Om het hele plaatje compleet te maken ziet de game er grafisch enorm goed uit. In mijn ogen grafisch een van de sterkste games deze generatie en dit komt vooral door de art direction, maar ook vooral door de wereld om je heen en hoe deze reageert op jouw acties. Zo goed als alles om je heen is fysiek. Dit betekent dat de wereld om je heen beïnvloed wordt door bijvoorbeeld je aanvallen.
Stoelen, bureau’s, tafels en allemaal spullen kan je oppakken om te lanceren. Alles wat in je weg staat wordt gesloopt of omver geblazen en zelfs muren, verhogingen en railingen breken af. Als er geen objecten in de buurt zijn om af te vuren zal Jesse een stuk beton uit de muur of vloer trekken waarna de schade blijft zien zolang je je in de omgeving bevind. De mate waarop alles met elkaar samenwerkt is zo ontzettend mooi gedaan. Een trend die we zeker verder willen zien groeien.

Helaas komt dit ook met de keerzijde en dit is de performance. In momenten waar veel vijanden bij elkaar komen en je vrolijk aan de gang gaat met het slopen van alles om je heen zal je merken dat de frames net zo hard dalen als het aantal stoelen om je heen. Op sommige momenten kan dit best lang aanhouden waardoor bepaalde encounters onbedoeld een stuk lastiger uitpakken omdat alles niet zo vlekkeloos verloopt.

Verdict

Control is één van de vreemdste, meest interessante, maar vooral mooiste games van deze generatie. Een heus meesterwerk van Remedy als je het mij vraagt en wij zien dat hopelijk ook meer  van Jesse en het Bureau of Control in de toekomst. De game laat het op het einde meer vraagtekens achter dan dat beantwoord zijn maar de ervaring was ongekend! Het verhaal is lineair, maar er zijn genoeg zij missies. Het wordt pas echt heel uitdagend als je verder gaat kijken dan je neus lang is en er achter komt dat er serieuze bedreigingen schuilen in het Bureau. Het is een van de meest mooie uitwerkingen van een metroidvania level design met veel unieke en vreemde plekken met meer dan voldoende afwisseling. De controlpoints kunnen af en toe een belemmering zijn aangezien dit ook de checkpoints zijn indien je doodgaat. Af en toe moet je een pittig stuk terugreizen om een encounter opnieuw te proberen. Gelukkig is dat het enige minpuntje van de game qua design en is de rest gewoon perfect. Control is een game die je gespeeld moet hebben deze generatie. De personages, het verhaal, de gameplay en hoe alles in elkaar steekt is gewoon magnifiek.
Pluspunten

• Leveldesign
• Grafisch schitterend
• Fysieke objecten
• Uniek, vreemd, maar onwijs bruut

Minpunten

• • Performance dipjes
  • Controlpoint als checkpoints