29 maart 2024

Review: Sea of Solitude – Onverwachte diepgang

Zo nu en dan kom je een verrassing tegen. Je gaat een game in zonder enige verwachting en vervolgens heb je een meeslepende ervaring die je echt weet te raken.

Ik had geen trailers gezien en niets over Sea of Solitude gelezen. Het was heel oppervlakkig van me, maar ik wilde de game vooral spelen naar aanleiding van een paar screenshots. Ik vond de game een leuke uitstraling hebben en het is toch rustig wat betreft gamereleases. Ik startte het spel op en was zoals gewoonlijk al plus en minpunten op aan het schrijven. Al snel realiseerde ik me dat ik de game zo niet kan beoordelen.
Sea of Solitude

Demons

Om te beschrijven hoe het is om met mentale problemen om te gaan wordt vaak gesproken over personal demons. Het voelt vaak aan alsof je tegen monsters op moet vechten. Sea of Solitude is als fysieke representatie hiervan zeer goed neergezet. Als ontwikkelaar kun je natuurlijk een monster neer zetten en jou als karakter ertegenover met de boodschap dat dat een demon van je is. Dat dekt echter niet de lading. Het ene moment is het een mooie zomerdag met je bootje op het water en het andere moment is het een donkere en enge wereld. Maar zelfs dan vind je nog altijd boeien die als lichtpunt in de duisternis dienen.
Je verzamelt herinneringen over verschillende situaties in het leven van Kay, de hoofdrolspeelster in het verhaal. Deze herinneringen manifesteren zich dan in de wereld om je heen. In sommige gevallen is dit erg direct, zoals de ruzies tussen haar ouders en de invloed die dit op haar heeft gehad. Haar ouders staan als grote monsters over haar heen als de ruzies opnieuw bij haar naar boven komen. Ik wil meerdere voorbeelden opschrijven maar ik wil niks verklappen en sowieso kan ik niets schrijven dat ook maar enigszins de lading dekt.
Sea of Solitude

Het is niet zo dat de game alleen gericht is op gamers die zich hierin kunnen vinden. Wellicht is het nog belangrijker dat het een beeld geeft in het hoofd van iemand die met dit soort problemen te maken heeft. Het kan begrip kweken bij mensen die het zien als een zwakte of het kan meer duidelijkheid scheppen bij mensen die simpelweg niet weten hoe ze zich erin moeten verplaatsen. Uiteraard zijn er gamers die een game als dit simpelweg niet interessant zullen vinden en dat is helemaal niet erg. Sta je er echter voor open dan kan Sea of Solitude een diepe ervaring voor je zijn.

Gameplay en presentatie

Als we dat allemaal even buiten beschouwing laten is Sea of Solitude een basic platform adventure game. De taken die je uitvoert zijn niet moeilijk en er is relatief weinig variatie. Je leert hier en daar wel een nieuw gameplay element, maar deze worden over het algemeen maar één keer gebruikt. Dit is echter niet per ongeluk gezien deze aansluiten op de mentale situatie waar Kay zich in bevindt. Sea of Solitude is een korte ervaring van zo’n zes uur en is nooit echt moeilijk. Je kan ten alle tijde een flare in de lucht schieten die je laat weten waar je naartoe moet gaan. Ook voor de puzzels zul je niet lang bezig zijn om de oplossing te vinden.
sea of solitude
Sea of Solitude heeft een prachtige uitstraling. Regelmatig heeft het vibes van Wind Waker en van Firewatch, wat zeker als compliment bedoeld is. Het is grafisch niet perfect, regelmatig komen er wat dingetjes voorbij als clipping foutjes, zoals een van de monsters die dwars door objecten in de wereld zwemt. Het is een van die puntjes die altijd wat moeilijker liggen bij indie games. Er moet op plaatsen wat ingeleverd worden om uiteindelijk de totaalervaring in balans te houden. Gelukkig weet Sea of Solitude hier altijd in te slagen en storen de minpuntjes in de presentatie nooit in de algehele ervaring.

Verdict

Het is een game die lastig te beoordelen is. Aan de oppervlakte is Sea of Solitude een korte game met weinig uitdaging. Maar net zoals veel mensen die het mentaal lastig hebben, is er veel meer diepgang. Er zullen gamers zijn die de game wegzetten als eenvoudig en matig uitgewerkt, anderen zullen in Sea of Solitude een diepe en persoonlijke ervaring vinden. Ik heb gespeeld met iemand naast me die zich in Kay kon vinden. Die van binnen uit snapt waar de game over gaat. Voor mij was het aanvankelijk een oppervlakkige ervaring, maar door de aansluiting die het met degene naast me heeft, merkte ik pas wat de daadwerkelijke waarde van Sea of Solitude is. De game leerde me vooral dat begrip voor iets hebben en iets begrijpen twee heel verschillende dingen zijn.
sea of solitude
Dit alles neemt niet weg dat twintig euro een stevige toegangsprijs is. Om eerlijk te zijn, en dit is een compliment, zou de game gratis weggeven moeten worden. Het is een toegankelijke ervaring die kan helpen en kan leren. Iets wat de maatschappij zeker kan gebruiken. Het is in ieder geval duidelijk dat de ontwikkelaars ervaring hebben met dit onderwerp, die intiem snappen hoe het werkt en dit graag delen met de wereld. Wat dat betreft raad ik iedereen zeker aan om het te proberen ook al zal niet iedereen de diepgang zien. Dit zou mij namelijk ook gebeurd zijn als ik niet de juiste persoon naast me had.
sea of solitude
Sea of Solitude is nu verkrijgbaar voor Xbox One, PlayStation 4 en PC via Origin.

Gespeeld op Xbox One X
  • 9/10
    Verhaal - 9/10
  • 8/10
    Gameplay - 8/10
  • 8.5/10
    Presentatie - 8.5/10
8.5/10

Lars jj

Gamer in hart en nieren sinds 1991. Het begon met een NES maar twee jaar later kwam ik in aanraking met PC. Vanaf dat moment is dit ook mijn platform of choice. De afgelopen jaren ben ik wel weer steeds vaker op de bank te vinden met een Xbox controller in mijn handen. Command & Conquer, Forza, Half Life en Metal Gear zijn mijn favoriete franchises.

Bekijk alle berichten van Lars jj →